کاخ بردک‌سیاه؛ یادگاری از عصر هخامنشی در دل نخلستان‌های بوشهر
کاخ بردک‌سیاه یکی از آثار تاریخی ارزشمند استان بوشهر است که بین روستای درودگاه و شهر سعدآباد در شهرستان دشتستان قرار دارد. این کاخ در سال ۱۳۵۴ با بررسی‌های باستان‌شناس برجسته، اسماعیل یغمایی، شناسایی و پس از آن کاوش‌های گسترده‌ای در آن آغاز شد.
ویژگی‌های معماری کاخ بردک سیاه
کاخ بردک‌سیاه، که به عنوان کاخ زمستانی داریوش اول شناخته می‌شود، در دو کیلومتری جنوب‌شرقی شهر آب‌پخش، در محل تلاقی دو رودخانه شاپور و دالکی و میان نخلستان‌های سرسبز قرار دارد. این کاخ برخلاف کاخ‌های برازجان و پاسارگاد، فاقد تزئینات رنگی پیچیده است و به نظر می‌رسد پس از ساخت کاخ برازجان بنا شده باشد.
جدول موقعیت و ویژگی‌های کلی کاخ:
| ویژگی | توضیحات |
|---|---|
| موقعیت جغرافیایی | بین درودگاه و سعدآباد، نزدیکی آب‌پخش، استان بوشهر |
| دوره تاریخی | دوره هخامنشی، متعلق به داریوش اول |
| نوع بنا | کاخ زمستانی – بدون تزئینات رنگی پیچیده |
| کشف و کاوش | آغاز کاوش‌ها از سال ۱۳۵۴ توسط اسماعیل یغمایی |
معماری و ساختار کاخ بردک سیاه
تالار مرکزی این کاخ، از نظر ساختاری مشابه کاخ آپادانا در شوش است. این تالار دارای ۱۰ ستون (یا به روایتی ۳۶ ستون) در دو ردیف پنج‌تایی است. پایه ستون‌ها با بست‌های دم‌چلچله‌ای ساخته شده‌اند که نشان از معماری دقیق و حرفه‌ای دوران هخامنشی دارد، هرچند کاخ بردک‌سیاه ظرافت کاخ کوروش در پاسارگاد را ندارد.
یافته‌های باستان‌شناسی کاخ بردک سیاه
در جریان کاوش‌ها در این منطقه، باستان‌شناسان به موارد قابل توجهی دست یافته‌اند:
برخی یافته‌های مهم:
- یک خنجر زنانه از جنس عاج
- ابزارهای تزئینی گوناگون
- نقش برجسته شاه و ملازم همراه با سنگ‌نبشته‌ای به خط میخی و زبان بابلی نو
- ۴ قطعه طلای هخامنشی با وزن مجموع ۳ کیلوگرم، احتمالاً متعلق به مصالح بنا
- قطعه‌ای از جام زرین هخامنشی با خطوط ساده در حاشیه
این کشفیات نشان می‌دهند که کاخ بردک‌سیاه محل سکونت اعضای خانواده سلطنتی، از جمله زنان درباری، نیز بوده است.