مسجد بردستان بوشهر

در دل شهر بردستان، مسجدی قدیمی و پرعظمت بر فراز تپه‌ای طبیعی ایستاده است. این مسجد، با طرح مستطیل‌شکل و بلندای پنج متر، همچون نگهبانی استوار، قرن‌هاست که بر این سرزمین نظاره می‌کند. مصالحش از دل طبیعت برآمده؛ لاشه‌سنگ‌ها و قلوه‌سنگ‌های مرجانی که با ملات گچ و ساروج به هم پیوسته‌اند، داستان هنر و معماری مردمان این دیار را روایت می‌کنند.

ورودی مسجد در ضلع شرقی، با سه قوس ناهمگون، بی‌تکلف و ساده، اما پر از رمز و راز است. دو سکوی سنگی در دو طرف ورودی، گویی منتظرند تا مهمانان را به درون دعوت کنند. بر لوحی مرمری، تاریخ تعمیر مسجد به سال ۱۲۷۳ هجری قمری به دست “حیدرخان دشتی” حک شده است. درون ورودی، مقبره‌ای با کتیبه‌ای از آیت‌الکرسی، یادآور ایمان و عشق به خداست. پلکان‌های مارپیچی که به پشت بام می‌رسند، گویی راهی به سوی آسمان هستند.

بالای مسجد، بادگیری بزرگ با سبک معماری جنوبی، هوای شبستان را خنک و مطبوع می‌کند. سقف گنبدی شکل و مقرنس‌کاری‌های ظریف، زیبایی‌های هنر اسلامی را به رخ می‌کشند. شبستان بزرگ، با ۱۲ ستون و هفت دهلیز، فضایی وسیع و روح‌نواز دارد. نوارهای تزئینی گچبری بر دیوارها، گویی نقشی از بهشت را ترسیم می‌کنند.

محراب، ساده اما باشکوه، در مرکز بدنه غربی قرار دارد. قوس‌های مقرنس‌کاری‌شده و طرح‌های ستون‌های قیطانی، زیبایی‌های آن را دوچندان کرده‌اند. نورگیرهای مشبک، نور و هوا را به داخل هدایت می‌کنند و فضایی روحانی خلق می‌کنند.

کتیبه‌ای چوبی با متنی به زبان عربی، یادگار بازسازی مسجد در سال ۸۵۲ هجری قمری به دست “حاجی ابوبکر شاه” است. این کتیبه، گواهی بر تاریخ پرافتخار این مسجد است و همچون گنجی گران‌بها، توسط متولی مسجد نگهداری می‌شود.

مسجد بردستان، با همه سادگی‌اش، گنجینه‌ای از تاریخ، هنر و ایمان است. هر سنگش قصه‌ای دارد، هر گوشه‌اش یادگاری از روزگاران گذشته. اینجا، جایی است که زمان ایستاده و روح تاریخ در آن جاری است.