عمارت گلشن بوشهر

من عمارت گلشن هستم، بنایی با قدمتی ۱۷۰ ساله که در قلب شهر بوشهر، پشت اداره بندر و در خیابان ساحلی ایستاده‌ام. فاصله‌ام تا دریا تنها ۱۰ متر است و این نزدیکی به دریا، زندگی من را سرشار از نسیم خنک و بادهای شمالی کرده است. در محله‌ای قدیمی به نام بهبهانی قرار دارم، جایی که ساختمان‌های بافت قدیم همچون دوستان دیرینه‌ام، اطرافم را فراگرفته‌اند.

من در دوران قاجاریه به دست تاجری به نام آقای گلشن ساخته شدم. ایشان مرا با معماری بی‌نظیر بیت میلانی بنا کردند، معماری‌ای که در نوع خود منحصربه‌فرد است. من سه طبقه دارم: طبقه اولم شامل آب‌انبار، حمام، دست‌شویی، آشپزخانه و جایگاه خدمه است. طبقات دوم و سومم هم برای سکونت، پذیرایی و امور تجاری استفاده می‌شدند. از چهار طرفم، پلکان‌های حلزونی شکل به پشت بامم راه دارند. در طبقه سوم، ضلع شمالی‌ام خالی است، چراکه این طراحی هوشمندانه باعث می‌شود باد خنک شمالی به راحتی به درونم بوزد و فضایم را خنک کند.

حیاط مرکزی‌ام قلب تپنده‌ی من است و تمامی اتاق‌هایم دورتادور آن چیده شده‌اند. درها و پنجره‌هایم از چوب ساج و دریایی ساخته شده‌اند و سقف‌هایم پوشیده از چوب چندل است. بیشتر اتاق‌هایم پنج‌دری هستند و بین آن‌ها راهروهایی وجود دارد که به هم پیوندشان می‌دهد. سیستم خنک‌کننده‌ام هم چیزی نیست جز درهای متعددی که در سراسرم تعبیه شده‌اند.

زمانی خانه‌ای برای زندگی و تجارت بودم، اما حالا با کاربری اداری-فروانی به حیاتم ادامه می‌دهم. از سال ۱۳۶۵ که توسط میراث فرهنگی خریداری شدم، مرتباً مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته‌ام. البته شکل اولیه‌ام حفظ شده و تنها مصالح پوسیده‌ام تعویض شده‌اند. نمای بیرونی‌ام هم سفیدکاری شده تا همچنان با شکوه و زیبا بدرخشم.

من عمارت گلشن هستم، شاهدی بر تاریخ و فرهنگ بوشهر، که با هر نسیم دریا، داستان‌های گذشته را زمزمه می‌کنم.